استدلال ها و جملات چاپلوسانه و پاچه خواری عجیب در صدا و سیمای جمهوری اسلامی راجع به المپیک

اگر به پای برنامه های شبکه های مختلف صدا و سیمای جمهوری اسلامی نشسته باشید با یک روش و متد خاص،دیکته شده و ثابت روبه رو میشوید. من به مهم ترینها و متدهایی که بیشتر استفاده شده اند اشاره میکنم.

1-در طول مسابقه میبینیم و میشنویم : در این روزهای عزیز رمضان به ورزشکارها دعا کنید.اگر ورزشکار برنده شد : خوشحالیم که دعاهای خیر شما به ویژه در این ماه و شبهای عزیز باعث برد ورزشکارمون شد. اگر ورزشکار باخت : به هر حال حریف خیلی قوی بود و ما هیچی ازمون کم نمیشه. با توجه به اطلاعات موثقی که از لندن دارم جمهوری اسلامی با خرج پولهای بسیار پرچم های خودش را در ورزشگاههایی که ایران مسابقه داره توزییع کرده.نشستن یک دسته از ایرانی ها جلوی دوربین مکانهایی که مسابقه را پخش میکنن با پرچم جمهوری اسلامی و تاکیید مکرر گزارشگر که ایرانیان عزیزمون با پرچم مقدس جمهوری اسلامی در ورزشگاه حضور دارند از دیگر جنبه های این روش هست. همچنین بردن دوربین در خانه بعضی ورزشکاران که به فینال رسیده اند و زوم کردن روی مادر یا پدر ورزشکار و سو استفاده از دعای صادقانه و معصومانه خانواده و جلوه دادن این تصویر به مردم که بله همه خشک مذهبی هستن در صورتی که این چنین هم نیست و این فقط دعای صادقانه هست.

2-در زمان توزیع مدال میبینیم و میشنویم: چندین بار تاکیید روی پرچم مقدس جمهوری اسلامی و سرود مقدس جمهوری اسلامی که بسیار کلیشه ای است.سانسور کردن تصاویری ورزشکاران اگر با زنی دست بدهند یا زنی در کنار آنها باشد و پخش تصاویر آرشیوی از دیگر جلوه های مسابقه هست.

3-بعد از مسابقات  میبینیم و میشنویم: اگر ورزشکار خودش تحت فشار یا حتی داوطلبانه مدالش را به رهبر تقدیم کرد که هیچ اگر نکرد انواع و اقسام افراد چاپلوس و سازمان یافته وجود دارند که سریعا این کار را انجام میدهند .از رئیس فدراسیون گرفته تا گزارشگر درپیت تلوزیون یا یک ورزشکار سابق که به علت همین پاچه خواری جایی در تلوزیون پیدا کرده .

به هر روی جمهوری اسلامی باید چند نکته را بداند.که این نمایش های از چشم تیز بین وبلاگ نویسان دور نمی ماند و خودش را از همیشه بیشتر رسوا تر میکند. ما اگر روند پیشرفت خودمان را ادامه میدادیم و به واقع شومی همچون شورش 57 برخورد نمیکردیم الان جزو حداقل 5 کشور برتر المپیک بودیم.