در همبستگي با روز جهاني كارگر
يك صدا با كارگران آزاده ميهن فرياد اعتراض سر ميدهيم
در شرايطي كه كشور ما با منابع طبيعي سرشار و از همه مهمتر ذخائر نفتيِ عظيم كه خداوند آنرا براي بهرمندي مردم ايران، در زمين به وديعه گذاشته است و همه ميدانيم كه از چند سال قبل تا كنون يكي از بالاترين كشورهاي صادر كننده نفت، ايران بوده ولي مردم محروم ما و بطور خاص كارگران زحمتكش در مضيقه شديد مالي بسر ميبرند. به ياد داريم كه دولت كودتا وقتي كه ميخواست كرسي رياست جمهوري را تسخير كند و بر آن تكيه بزند ، به دروغ ميگفت : ماپول نفت را بر سر سفره هاي مردم ايران خواهيم آورد!! ولي در دور دومي كه اين پست را مجددا با دروغ و تقلب قصب نمود ، با همان فرهنگ عقب مانده و لمپني هميشگي اش با تسمخر به مردم غيور ايران گفت : من چنين حرفي نزدم كه نفت را بر سر سفره ها بياورم، آخر سفره هايتان بوي نفت ميگيرد و اين خوب نيست !!!
آري در چنين نظام چپاولگري ، به خوبي ميتوان فهميد كه چرا بايد كارگران محروم ميهنمان، با حقوقي كمتر از 250-300هزار تومان (در ماكزيمم وحقوق رسمي ) به كار بپردازند، در حالي كه زير خط فقر را خود دولت 800- 900هزار تومان در ماه اعلام كرده است. همچنين به دليل سياستهاي غارتگرانه نظام كنوني در سي سال اخير ، روز به روز كارخانه هاي توليدي بيشتر از روز قبل به تعطيلي كشانده ميشوند و كارگران متعاقبا با پول اندكي بازخريد شده و يا به ساده ترين بهانه ها اخراج ميشوند. از آغاز سال گذشته تا كنون نزديك به 650 كارگاه و كارگرخانه توليدي به تعطيلي كشانده شده و نزديك به 400هزار كارگر از كار بركنار يا بازخريد و يا اخراج شده اند . كارگراني كه عمرشان را در كار سخت و طاقت فرسا با مينيمم حقوقِ بخور و نمير، به پيري رسانده و اكنون در آستانه بازنشستگي از كار اخراج شده اند؟
در نظامي كه تمامي سرمايه ها و اموال ملت صرف صدور تروريسم و كمك به حزب الله لبنان و 9 بدر عراق و القاعده در افغانستان و حماس در فلسطين ميشود ، در نظامي كه پول نفت نه براي رفاه مردم محروم اين ميهن بلكه خرج ساخت سلاح و فن آوري اتمي براي قدرت بيشتر د منطقه و حفظ حاكميت رو به زوال ولايت فقيه ميشود، در نظامي كه بجاي كمك هاي اقتصادي به كارخانه هاي توليدي و ايجاد كار و اشتغال بيشتر براي شهروندان ، اموال همين مردم صرف حقوق هاي كلان به مزدوران وزارت اطلاعات و نيروي انتظامي و سپاه و بسيج و ساير مزدوران رنگارنگ براي سركوبگري بيشتر ميشود. چه انتظاري بايد داشت كه به منافع مرد ايران نيز نيم نگاهي شود .
اينان حكامي هستند كه با استثمار و زور و تبعيض و ستم بر قوميت ها و طبقات مختلف مردم و مذاهب مختلف ، ايران را نه به دوران فئودالي ، بلكه به دوران برده داري تنزل داده اند .
البته كارگران ما نيز هيچگاه سكوت پيشه نكردند و به طرق مختلف فريادشان را به گوش جهانيان و ساير اقشار ميهن رسانده اند و زنان و دانشجويان نيز هميشه حامي آنها بوده و هستند. بطور مثال در ماه اسفند 88 كارگران ميهنمان طبق خبرهايي كه در رسانه هاي حكومتي و .... هم منتشر شده بود نزديك به 32 حركت اعتراضي انجام دادند ، مثل كارگران خودرو سازي تهران، كارگران نساجي كرمان ، كارگران مخابرات راه دور، چندين بار اعتراض كارگران ذوب آهن اصفهان ، كارگران مخابرات شيراز كه چندين بار تجمع داشتند ، كارگران متك اصفهان ، كارگران نساجي مازندران، تجمع كارگران صنايع شركت ميلاد، كارگران كارخانه سيمين در اصفهان ، تجمع كارگران آونگ در مقابل استانداري ، تجمع كارگران در مقابل وزارت صنايع ، كارگران بخش كك سازي ذوب آهن اصفهان، كارگران كشاورزي رحمت آباد رودبار ، كارگران قائم شهر ، كارگران پيمانكاري برج هاي مختلف مثل برج ميلاد كه حقوقشان پرداخت نشده بود و همچنين امسال نيز با شروع سال جديد به دليل عدم پرداخت حقوق و عيدي كارگران و اخراج بسياري از آنها از همان ابتداي سال تجمعات شروع شد.
البته با شدت يافتن تحريمهاي اقتصادي از سوي جامعه جهاني به دليل زياده طلبي نظام ولايت براي دست يابي به بمب اتمي نيز اين فشارهاي اقتصادي بر روي مردم محروم ايران و بطور خاص كارگران افزايش خواهد يافت و تحريمهاي جديد و سخت تر نيز از ماه آينده شروع ميشود . ما شاهد نظامي هستيم كه در تاريخ بشريت فقط در دوران بربريت و قرن 17 و 18 ميلادي و يا در دوران معاويه و يزيد با آن مواجه بوده ايم، نظامي كه حاضر است قشر عظيمي از مردم ايران را زير بار نابرابري هاي مختلف اعم از فشار جانكاه اقتصادي و نفي آزادي هاي سياسي نابود كند. نظامي كه دست از قدرت طلبي براي رسيدن به بمب اتمي و همچنين سركوب مردمش با هزينه هاي كلان از جيب همين ملت محروم بر نميدارد و حتي وقتي كه پاسدار و بسيجي كم مي آورد، با وارد كردن مزدوران 9 بدر و مزدوران لبناني براي سركوب بيشتر در تهران و.... به ضرب و شتم جوانان بي دفاع مي پردازد.
ولي ما بر عليه اين نابرابري ها باز هم قد علم ميكنيم و در روز يازده ارديبهشت هم پاي با كارگران ميهنمان به خيابانها خواهيم آمد و فريادآزادي سر خواهيم داد.
بر مي خيزيم و مي شتابيم
با كوله باري و دستي و قلبي بر آن
ميخواهيم ســـــرودي بسرائيم
ســــــرود آزادي!
جمعي از دانشجويان دانشگاه هاي تهران
20-1-89
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر